RTB (Return To Base)
Het is al weer een tijd geleden dat ik iets op mijn weblog heb gezet, dit had meerdere reden. Druk, veel buiten de poort en een computer chrash waarvan ik nog niet helemaal ben genezen. De tijd dat ik in TK heb gezeten ligt nu achter me ben al weer een paar dagen terug op DWR. de tijd die ik op TK heb gezeten is werkelijk voorbij gevlogen. Het hele gebied heb ik gezien en ben zelfs op plaatsen geweest waar we de vorige uitzending niet eens konden komen zoals de Balluchi Vallei. Doordat er een voertuig van mijn eigen peloton op een ied is gereden, ben ik iets eerder dan gepland terug gekomen naar mijn oude stek. Wel heb ik, omdat ik in TK zat de vier jongens zien binnen komen op de rol 2 (is zeg maar het ziekenhuis). In eerste instantie was het erg schrikken toen ik het bericht hoorde, en ik had al snel door dat het om mijn kerels ging. Toen dan ook het bericht binnenkwam dat ze aankwamen op TK middels de helicopter ben ik samen met mijn baas, de Majoor Mark naar het hospitaal toegelopen om ze te kunnen opvangen. Gellukig reageerde ze allemaal toen ze op de draagbaren naar binnen kwamen en na tien minuten op de crash te hebben gelegen kwam de arts al naar buiten om te zeggen dat ze alle vier buiten levens gevaar waren en niet geopereerd hoefde te worden. Dan valt een redelijke last van je af. toen dan ook de eerste van de crash afkwam (redelijk versuft door de morfine) was dat dan ook een goed gevoel. De tweede die er vanaf kwam riep gelijk hard ECHO (mijn callsign), dus met hem zou het wel goed komen dacht ik toen. De andere twee volgde snel. Al met al een dag die ik niet snel zal vergeten. Nu ik weer terug ben op DWR ben ik eigenlijk bezig met voorbereiden van een andere actie. De meeste die dit lezen weten natuurlijk al wat ik daar mee bedoel. Nog eventjes doorzetten, maar goed we zijn er nog niet en zoals al vaak gezegd wordt wegen ook hier in Afghanistan de laatste loodjes het zwaarst.
So far, so good, so close, yet still so far
So far, so good, so close, yet still so
So far, so far, so far
Simple Minds - Waterfront
Reacties
Reacties
Ik vind het fijn om je verhalen te lezen we kijken iedere dag op je site of er nog wat toegevoegd is en omdat mijn zoon ook op dehrawod zit is het natuurlijk nog leuker zo blijf je toch een beetje op de hoogt over het reilen en zijlen op dehrawod.
Hey rodger.
inderdaad een ervaring die je niet in de koude kleren gaat zitten.
Ondanks zijn we stiekem toch blij dat jij niet een van de gewonden bent.
Twee kleine mensjes staan te springen om een feestje te bouwen over 19 dagen,en dan moet papa wel mee feesten.
Hopelijk heb je nog genoeg te doen,dan gaat de tijd tenminste wat sneller.
We zien je binnenkort gelukkig weer op Nederlandse bodem.
Groetjes van de Ploumetjes
Hallo Rodger,
Heel fijn dat je weer terug bent in DR. Veel sterkte met de laatste loodjes en doe de groeten van ons aan Gerhard!
Groetjes Geke en Hanna
hoi Rodger,
nog 19 dagen en dan ben je weer thuis de kids zijn aan het aftellen. Geke en Hanna ook nog veel sterkte met de laatste loodjes,ze duren inderdaad het langst.
Let deze laatst dagen nog goed opjezelf en je collega's.xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxjes Nancy
Hey Broer,
Het was dus weer schrikken maar gelukkig is het voor je mannen goed afgelopen. Hier hobbelt alles gewoon door, mam is flink aan het sporten op haar nieuwe stekkie. Het bevalt haar tot nu toe goed maar ze is er dan ook pas he! Ik denk dat het haar heel goed doet als ze weet dat je weer veilig thuis bent. Met mij gaat ook alles goed en ik groei ook goed!!!! VERHEUG MIJ ONTZETTEND OP DE 26E. Dikke kus van je zus en Rogier. Let goed op jezelf & tot heel snel......
Hoi zoon,
Heftig allemaal,maar nog 15 dagen.
Heel veel liefs uit Waubach.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}