Afgelopen zaterdag was het dan zover de rit naar Khandahar 177 km over een gedeeltelijk verharde weg. Om 3 uur in de morgen opgestaan en tegen het aanbreken van het eerste zonlicht vertrokken. Bij deze rit hadden we twee vips mee onze CC (compagnie commandant) en de BC (bataljons commandant), de BC is vanuit Nederland een paar dagen op werkbezoek geweest in Uruzgan om het werk van onze compagnie te zien. Het eerste gedeelte van de weg ging snel dit kwam dan ook omdat de weg goed geasfalteerd was. Het enige wat er apart was was dat er twee containers langs de weg lagen. Deze zijn gesearched en het enige wat er in zat was water. Na de eerste rust gehad te hebben kwamen we op het onverharde gedeelte. Maar dan ook echt het onverharde gedeelte. Hier ging de snelheid drastisch omlaag, dit kwam omdat er een paar zware voertuigen bij waren. Na een uur of vier op dit gedeelte gereden te hebben, en natuurlijk de nodig search acties, was het raak de genie groep vond een IED (bermbom). Dat ze deze gevonden hadden was geen geluk maar kwam door de training en ervaring die ze gehad hebben ik was op dat moment echt trots op die kerels. Ik weet zelf nog hoe het is om een IED te vinden en het gevoel wat je op dat moment hebt. De EOD (explosieve opruimingsdienst), heeft de IED geruimd en bij de volgende rust hebben we het hele voorval laten bezinken. Daarna door doordat we de IED gevonden hadden, was er wat tijd verloren gegaan en kwamen we later dan gepland in Khandahar. De voorsteden van Khandahar zagen er wat Zuid-Europees uit je had een beetje het gevoel dat je in Frankrijk zat. Dit gevoel is dan weer snel over als je een mijnenveld langs de weg ziet. Deze mijnenvelden liggen hier nog van de tijd dat de russen het land bezet hielden, maar ze zijn goed afgezet en herkenbaar gemaakt. De stad zelf is wel apart hier zie je de eerste betonnen en stenen huizen met echte voordeuren en glas, zelf flatgebouwen heb ik hier gezien. Omdat we later dan gepland door de stad reden was het ontzettend druk, maar alles in de stad is goed gegaan. Normaal wil er nog wel eens een waarschuwingsschot gelost worden maar dit is niet gebeurt.

De aankomst op de base ging vlot en was goed geregeld. We kregen snel onze legering en konden gaan eten. Hierbij moet ik zeggen dat KAF een base is waar ongeveer 15.000 militairen zitten. Voor een groot gedeelte Amerikanen en Canadezen, en een hele hoop andere nationale eenheden. In he midden van die base, en volgens mij heb ik dat al een keer verteld hebben ze een boardwalk. Aan deze walk zitten de bekende restaurants zoals Burger King, Subways en natuurlijk Tim Hortons (ik kon dit niet maar hier krijg je de beste koffie van de wereld). Dus die avond maar eens een hamburgertje gapakt. De volgende dag stond in het teken van het gereed maken van de voertuigen, en het plannen van de terugreis. Terug gingen er amerikanen mee, dus die zaten ook bij het bevel. Alles wat je op tv ziet van Amerikaanse collega's klopt (dan bedoel ik het peppie gedrag). Om 2 uur snachts zijn we vertokken. De terug reis duurde lang, een paar voertuigen gingen kapot en moesten onderweg gerepareerd worden en na een ritje van 14 uur waren we terug op onze base.

In a big country dreams stay with you
Like a lover's voice fires the mountainside
Stay alive
I thought that pain and truth were things that really mattered
But you can't stay here with every single hope you had shattered
I'm not expecting to grow flowers in a desert
But I can live and breathe

In a Big Country - Big Country